تار از سازهای زهی است که با زخمه نواخته می شود . تار در ایران و برخی مناطق دیگر خاورمیانه مانند آذربایجان و ارمنستان و گرجستان برای نواختن موسیقی کلاسیک این کشورها رایج است . در گذشته تار ایرانی پنج سیم ( یا پنج تار ) داشت . غلامحسین درویش یا درویش خان سیم شمشی به ان افزود که همچنان به کار می رود .

کاسه تار بیشتر از کنده کهنه چوب توت ساخته می شود که هرچه این چوب کهنه تر باشد بدلیل خشک بودن تارهای آن چوب تار دارای صدای بهتری خواهد بود . پرده ها از جنس روده گوسفند و دسته و پنجه معمولا از چوب گردو تهیه می شوند . شکل کاسه تار مانند دو دل به هم چسبیده و از پشت شبیه به انسان نشسته‌ای است . تار آذربایجانی شکل کمی متفاوتی دارد و سیمهای آن بیشتر است . جنس خرک از شاخ بز کوهی است . در دو طرف دسته از استخوان شتر استفاده می شود .

از لحاظی ساز تار به سه تار نزدیک است . از لحاظ شیوه نوازندگی زخمه عادی در تار بصورت راست ( از بالا په پایین ) است ولی در سه تار بالعکس است ( از پایین با بالا ) . نیز از نظر تعداد پرده ها نیز با هم شباهت دارند . صدای تار به دلیل وجود وجود پوستی که روی آن است از شفافیت خاصی برخوردار است . بخصوص سازهایی که ساخت قدیم هستند از شیوه صدای دیگری برخوردارند .

اورجینال
شماره مجوز:155/845236